Rzeżączka

Rzeżączka bardzo często rozwija się, nie wywołując żadnych wyraźnych symptomów. Niesie to za sobą ryzyko nieświadomego przenoszenia choroby na kolejne osoby. Z tego powodu bardzo ważne jest wykonywanie badań pod kątem chorób wenerycznych po każdym niezabezpieczonym za pomocą prezerwatywy stosunku.

Symptomy (gdy już się pojawią) najczęściej odczuwane są po około 10 dniach od chwili zainfekowania. Najczęstszymi objawami rzeżączki u kobiet są zmiany w śluzie szyjkowym. Produkcja wydzieliny może ulec zwiększeniu, a upławy mogą przybrać lekko zielonkawy, żółtawy lub białawy kolor. Pacjentki często odczuwają także dolegliwości bólowe w okolicach podbrzusza lub miednicy. Ból może również pojawić się podczas oddawania moczu lub współżycia. Innymi objawami mogącymi świadczyć o zarażeniu rzeżączką są zmiany w menstruacji, takie jak krwawienia śródcykliczne lub zwiększenie obfitości miesiączek.

Głównymi symptomami zarażenia rzeżączką u mężczyzn są zielone, żółte lub białe upławy z penisa oraz dolegliwości bólowe podczas oddawania moczu. W niektórych przypadkach może także dojść do opuchnięcia i bólu jąder oraz zapalenia napletka.

W przeszłości leczenie rzeżączki polegało na przyjmowaniu jednego antybiotyku, najczęściej penicyliny. Następnie, ze względu na uodparnianie się szczepów dwoinki rzeżączki, zalecana była często kuracja z zastosowaniem dwóch antybiotyków - Azytromycyny i Cefiksymu. Obecnie najczęściej rekomendowaną metodą leczenia rzeżączki są zastrzyki z antybiotykiem.

Zakażenie następuje głównie przez kontakt seksualny z zainfekowaną osobą (również analny lub oralny), ale może również do niego dojść poprzez użycie tych samych akcesoriów erotycznych lub wspólnych przedmiotów higieny osobistej (ręczniki, pościel), choć jest to znacznie mniej prawdopodobne. Infekcja może przenieść się również z matki na noworodka podczas porodu. Na zarażenie rzeżączką narażona jest każda aktywna seksualnie osoba, która nie stosuje mechanicznych metod zabezpieczania się przed ciążą (prezerwatyw).

W przypadku wczesnego zdiagnozowania rzeżączki oraz rozpoczęcia odpowiedniego leczenia farmakologicznego prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań zdrowotnych jest bardzo niskie. Diagnoza choroby jest jednak stosunkowo trudna ze względu na to, że wielu pacjentów nie doświadcza żadnych objawów infekcji. W takiej sytuacji wykrycie choroby jest możliwe jedynie po wykonaniu badań diagnostycznych w laboratorium.

Nieleczona rzeżączka może doprowadzić do bardzo poważnych powikłań, takich jak na przykład:

• zapalenie jąder
• zapalenie prostaty
• zapalenie narządów miednicy mniejszej
• bezpłodność
• ciąża pozamaciczna
• przedwczesny poród
• poronienie

W rzadkich przypadkach dwoinka rzeżączki może rozprzestrzenić się poprzez układ krwionośny do innych części ciała i wywołać takie dolegliwości jak:

• zapalenie stawów i ścięgien
• zaczerwienienie i podrażnienie skóry
• zapalenie mózgu
• zapalenie rdzenia kręgowego
• zapalenie mięśnia sercowego

• Zawsze zabezpieczaj się za pomocą prezerwatywy, nawet jeśli stosujesz hormonalne środki antykoncepcyjne.
• Przed rozpoczęciem współżycia bez zastosowania prezerwatyw upewnij się, że zarówno ty, jak i twój partner jesteście zdrowi. Zarażenie można wykluczyć, jedynie po wykonaniu odpowiednich badań w laboratorium.
• Pamiętaj, że do zarażenia może dojść także podczas seksu analnego i oralnego - prezerwatywa powinna być używana podczas każdego zbliżenia z partnerem.
• Jeśli odczuwasz symptomy mogące wskazywać na zarażenie rzeżączką lub inną chorobą weneryczną, zachowaj wstrzemięźliwość seksualną do momentu wyleczenia choroby.
• W przypadku zdiagnozowania rzeżączki lub innej choroby przenoszonej drogą płciową, powiadom o tym wszystkich swoich partnerów seksualnych. Oni również powinni zostać poddani leczeniu, nawet jeśli nie wystąpiły u nich żadne objawy.

Dwoinka rzeżączki może zaatakować także gardło. Do zakażenia gardła może dojść na skutek praktykowania seksu oralnego z partnerem będącym nosicielem dwoinki rzeżączki, a także podczas zwykłego pocałunku z zarażoną osobą. W leczeniu rzeżączkowego zapalenia gardła stosowane są odpowiednie antybiotyki.

Jak można zarazić się rzeżączkowym zapaleniem gardła?

Najczęstszą przyczyną rozwoju dolegliwości jest odbywanie stosunków oralnych bez użycia prezerwatywy. Wbrew powszechnemu przekonaniu dogodnymi warunkami do bytowania bakterii nie są jedynie narządy płciowe - gonokoki mogą zagnieździć się także w gardle oraz jamie ustnej. Oznacza to, że do zarażenia może dojść nawet podczas pocałunku.

Symptomy choroby

Rzeżączkowe zapalenia gardła bardzo często przebiega w bezobjawowy sposób. Z tego powodu nosiciele dwoinki rzeżączki bardzo często bezwiednie przenoszą bakterie na partnerów. Szacuje się, że jedynie 15% osób zainfekowanych gonokokiem doświadcza objawów w postaci bólu gardła, 5% zarażonych pacjentów boryka się natomiast z nawracającym zapaleniem migdałków. Innymi objawami rzeżączkowego zapalenia gardła mogą być: problemy z przełykaniem, zaczerwienienie gardła i migdałków oraz śluzowo - ropna wydzielina na migdałkach.

Jak uniknąć zarażenia?

Podstawą profilaktyki jest stosowanie mechanicznych metod zapobiegania ciąży. Należy pamiętać, że prezerwatywy powinny być stosowane nie tylko podczas stosunków waginalnych, ale także analnych lub oralnych.

Każdy stosunek oralny, zarówno fellatio (pieszczenie męskich narządów płciowych), jak i cunnilingus (pieszczenie żeńskich narządów płciowych), powinien być zabezpieczony za pomocą odpowiednich środków. Podczas fellatio wskazane jest stosowanie zwykłej prezerwatywy, cunnilingus powinno być natomiast wykonywane dopiero po pokryciu narządów intymnych kobiety lateksową "nakładką". Można wykonać ją samodzielnie, rozcinając prezerwatywę.

Jak zdiagnozować dolegliwość?

We względu na fakt, że objawy rzeżączkowego zapalenia gardła bardzo często przypominają symptomy innych zakażeń bakteryjnych lub wirusowych, zdiagnozowanie dolegliwości jest możliwe jedynie po wykonaniu odpowiednich badań. W tym celu należy zrobić wymaz z gardła i przekazać go do laboratorium.